2

Bekoorlijk Isla Graciosa. Over onze tocht naar de Canarische Eilanden

Tevergeefs op zoek naar benzine op Isla Graciosa.
360 mijl is de eindeloos lijkende afstand van Safi (Marokko) naar de Canarische Eilanden. We hengelen naar links, we hengelen naar rechts. We wachten. Op wind. Op vis. We zitten dagenlang onze tijd uit. Nog nooit was een overtocht zo saai. Overdag draaien we de slaapdiensten uit verveling door. Door de aan-de-windse koers schommelen we continu. Zelfs noedels met een zakje poeder klaarmaken blijkt een haast onmogelijke opgave. Een boek lezen kunnen we sowieso wel vergeten. Ik bedenk me dat het de week voor de herfstvakantie is, een week waarin ik de afgelopen tien jaar overuren draaide omdat de eerste toetsweek in deze periode valt. Nu dood ik de  tijd door naar de immer indrukwekkende zee te staren.
Land in zicht terwijl de avond invalt.

 Twee mahi mahi's
We hebben nog een kleine honderd mijl te gaan en dan gebeurt het.... de wind draait de goeie kant op. Yes. We varen nu voor de wind. We maken vaart en liggen enorm stabiel. Opeens zijn we er bijna. Snel pak ik de pilot erbij om eindelijk te kunnen lezen waar we eigenlijk op af koersen: Isla Graciosa, de mooiste ankerplek van de hele archipel volgens het boek. 'Oh, ik lees nu dat we eigenlijk een permit moeten hebben om er te kunnen ankeren. Maar die hadden we tien dagen geleden moeten aanvragen.' 'Pleun, kom me helpen!', roept Jouke. Zowel de hengel die links in de kuip hangt als de rechter ratelen als een gek. Tegelijkertijd halen we ieder een mahi mahi binnen. Die van mij is net ietsje groter. 
De ankerplek aan de Playa Francesca waar we naar op weg zijn. 

 De bekoorlijke
Ten noorden van Lanzarote blijkt een asfaltloos, vanzelfsprekend vulkanisch, eilandje te liggen: Isla Graciosa. In de avond verlicht de bijna volle maan onze bijzondere woonplek voor de komende vijf dagen. 's Ochtends worden we wakker in een droom: helderblauw water, gezellige bootjes om ons heen, uitzicht op Lanzarote aan de ene kant en de vulkanen en het mooie strand van Isla Graciosa aan de andere kant. 'Hier wil ik wel een tijd blijven', is het eerste dat Jouke zegt als hij 's ochtends zijn hoofd uit de boot steekt. In de dagen dat we hier liggen hebben we een luxe strandbbq met de bemanning van de Blue Dream, Rhapsody en Zanzibar, verkennen we al mountainbikend het eiland, schrobben we het onderwaterschip schoon en chillen we in de beste hamburgeresia van het dorp. 
 Onze 'douche'. Op de achtergrond een vulkaan op Isla Graciosa.
De bijboot op de kant. Vanwege het verval van meer dan twee meter leggen we haar zo hoog.

Op zoek naar zeekomkommers in de poeltjes van het drooggevallen deel van het strand.

De ankerbaai vanaf het strand gezien. 


De ongeasfalteerde weg op het eiland. 

Het dorp Caleta del Sebo is de plek waar de meeste van de vijfhonderd bewoners van het eiland wonen.

Overal op het kurkdroge eiland liggen brokken lavasteen die door de vulkanen in 1730 zijn uitgespuwd.

Met de mountainbike zien we ook de noordelijke kant van het eiland. 


Naast Isla Graciosa liggen meerdere nog kleinere en onbewoonde eilanden.


Lanzerote
Helaas, onze benzine voor de buitenboormotor raakt op en de wind gaat draaien naar het zuiden. We kunnen hier niet blijven. De mooiste ankerplek hebben we dan al wel gezien, we zijn heel benieuwd naar de rest van Lanzarote van waar we uit kunnen kijken op deze geweldige ankerbaai. 

zoalsdewindwaait

Op reis met een zeilboot.

2 opmerkingen:

  1. John en Ada Rhapsody29 oktober 2016 om 00:01

    Graciosa Grandiosa!!
    Het was een heerlijke avond voor n BBQ!En die mahi mahi was echt superlekker!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Unknown29 oktober 2016 om 00:48

    Whow, vet!

    BeantwoordenVerwijderen