We dachten zaterdag 6 mei te vertrekken. Voor bijna driehonderd euro hadden we de dag ervoor verse groentes en vers fruit gekocht, ik had een enorme bak couscoussalade gemaakt en de shortlist van de Libris Literatuurprijs stond op de ereader. 's Ochtends checkten we nog snel voor de laatste keer het weer. 'Oh nee', zegt Jouke, 'kijk eens hier'. De windstilte die we al eerder hadden gezien op de gribflies was enorm gegroeid. Dit zou betekenen dat we in de eerste week in plaats van een al minimaal drie dagen zouden moeten motoren. Terwijl we maar voor zeven etmalen diesel bij ons hebben. We besluiten dan toch maar te wachten op beter weer.
Samen met de Tsuru bespreken we elke dag het weer. We worden ongeduldig want de voorspellingen wijzigen continu maar we weten dat we niet gehaast weg moeten gaan. 1 juni begint het orkaanseizoen, dus pas dan moeten we echt weg zijn. En dan blijkt er een mooi weatherwindow te zijn: maandag 15 mei. Het eerste deel halve wind omhoog om dan ter hoogte van Bermuda halve wind naar het noordoosten te varen. Kortom, het vooruitzicht is een dikke drie weken heel comfortabel zeilen. In deze blog vertel ik hoe de tocht inderdaad zo uitpakte.
 |
| In Marigot Bay liggen we vlak voor de haveningang. Het pijltje wijst naar onze boot. |
Heftige squalls
Al meteen blijkt de voorspelling niet te kloppen, de wind zou uit het zuidoosten komen maar blijkt meer noordoost te zijn. We varen dus aan de wind, een koers die door het gebrek aan golven goed te doen is.
Dit doen we twee dagen, dan zakt de wind in en hijsen we ons lichtweerzeil de bolle jan. We schieten wat minder op, maar ook deze koers is heerlijk. 'Zo doen we er wat langer over, maar op deze manier is dit een mega relaxte oversteek', zeggen we tegen elkaar.
Anderhalve dag later zie ik een donkere wolk aankomen vlak voordat de avond invalt. 'Zullen we toch maar even het lichtweerzeil binnenhalen en de gewone fok uitrollen?'. De bolle jan zit nog niet in haar zak of de hel lijkt los te breken. Een megastortregen zorgt ervoor dat we helemaal doorweekt zijn, we niks meer kunnen zien en intussen giert de wind om ons heen. Jouke geeft me korte, heldere instructies en samen zorgen we ervoor dat het grootzeil gereefd (een stuk kleiner) wordt en de fok voor een groot deel ingedraaid wordt. Oeps, dit hadden we niet zien aankomen. Na minder dan een half uur zijn we de squall voorbij en lijkt de rust weer terug.
 |
| Bakbananen, voor de vitamines. |
 |
| We hebben de hele overtocht hengels uithangen. |
 |
| We zien aan bakboordzijde een grote squall. |
De boot ligt plat
We hebben al door dat deze oversteek zeiltechnisch een interessante is, zo veel koerswijzigingen en zeilveranderingen in een paar dagen maakten we eerder niet mee. Na de heftige squall van de avond ervoor denken we ook het meest spannende te hebben meegemaakt. Totdat ik de nacht erna, tijdens Joukes slaapdienst, verrast ben als de vaart opeens uit de boot lijkt te zijn. Van vier knopen varen we in een mum van tijd nog geen een knoop. Vreemd, denk ik, dus ik hou het scherm in de gaten. Dan voel ik weer wind en zie ik dat de boot weer vier knopen vaart. Mooi. Oh, nu vijf, en nu zes, en nu zeven. Buiten zie ik dat de boot zo schuin gaat dat er niet een beetje water door de gangboorden loopt maar dat alle spullen die daar liggen wegdrijven en dat zelfs het hele zonnepaneel in het water hangt. Ik roep of nee krijs Jouke wakker terwijl mijn hele lichaam trilt. Jouke springt de kuip in en probeert de boot onder controle te krijgen. Het waait zo hard, dat dit hem niet direct lukt. Intussen ben ik binnen en sluit de kajuit helemaal af zodat er geen golf water naar binnen kan komen. Jouke viert de zeilen, laat de boot meer met de wind meevaren en rolt dan de fok in. Dat scheelt veel. De boot ligt niet meer plat. Daarna lukt het ons om ook het grootzeil weer te reven. We bekijken de schade: de geborgde puts halen we uit het water, net als de jerrycans met diesel, ons zitkussen zijn we helaas kwijt.
 |
 |
| Na een week scheert Jouke zijn baard af. Ziet er ook leuk uit. |
Zeilen wisselen, pizza's bakken en boeken lezen
Spannender dan dit wordt het gelukkig niet. Wanneer we uit de zone zijn waar squalls voorkomen, hebben we geen stormachtige winden meer. Af en toe dagen met weinig wind, dan zetten we de motor aan. En af en toe dagen met veel wind zodat we gemiddeld meer dan zes knopen varen. Het zeilen houdt ons bezig, alle mogelijke configuraties zetten we een keer in doordat zowel de richting als de kracht van de wind geregeld varieert.
En tussendoor vermaken we ons opvallend goed. We lezen ieder zo'n tien boeken, we bakken pizza's met salami of blauwe kaas en we spelen potjes triktrak. We vissen ook, maar vangen maar twee vissen op de hele overtocht: een mahi mahi aan het begin en vlak voor Flores een mooie tonijn. Wat zijn nu samengevat de beste ervaringen van deze reis van 24 dagen?
 |
| Even wachten... |
De hoogtepunten van deze tocht
1. walvissen vlak naast de boot
'Volgens mij hoor ik een walvis!', roep ik als we in de kajuit zitten. Als ik buiten kom, schrik ik enorm. Wat een megagroot beest. Op zo'n drie meter afstand van ons zie ik een stuk van een zwarte rug en alleen dat stukje is al zo lang als onze boot. We zijn erg onder de indruk. Helemaal als er ook aan bakboord eentje tegelijkertijd blijkt te zwemmen. Van veel boten horen we dat ze al walvissen hebben gezien of er zelfs opgeknald zijn. Voor mij was het de eerste keer dat ik deze beesten zo dichtbij zag en ik vond het het gaafste wat ik deze tocht heb meegemaakt.
2. weerberichten van Paul
Door een technisch probleem kunnen we het weer niet ophalen. Daarom zal Paul ons via de satelliettelefoon informeren over het weer. Dit doet hij uitstekend. Hij loodst ons zo snel mogelijk door windstiltes, hij laat ons lage drukgebieden omzeilen en zorgt ervoor dat we op de juiste momenten in de gebieden zitten met genoeg wind. Elke dag krijgen we een sms van hem en geregeld maakt hij tijd voor ons vrij om te bellen over de weersverwachtingen. Ook erg leuk vinden we het dagelijkse sms-contact met de Tsuru die een dag later dan wij vertrok.
 |
| Bij weinig wind gebruiken we de automatische stuurpiloot in plaats van de windvaan. |
3. gevarieerd zeilen
Kwam de wind op de eerste overtocht continu met dezelfde kracht uit dezelfde hoek, nu varieerde de windkracht en -richting de gehele reis. We vonden het leuk om na te moeten denken over de te gebruiken zeilen en om bezig te zijn met het hijsen en opdoeken. Ook merkten we dat we er steeds beter in werden, een rif was steeds sneller gestoken en een lichtweerzeil steeds sneller gehesen. De twee hevige squalls vond ik niet leuk. 'Maar de opluchting erna omdat alles goed is gegaan hoort ook bij de hoogtepunten', zegt Jouke.
 |
| De bolle jan en de aap. |
4. comfortabele koersen
Op de eerste oversteek naar de Carieb was een ontbijt klaarmaken al een fikse opgave. We voeren toen voor de wind met golven die van alle kanten kwamen, hierdoor schommelden we heel veel. Nu hadden we prettige koersen en konden we alles doen: koken, spelletjes spelen, lezen, goed slapen.
 |
Hoewel we weinig vangen, zijn we verrast door het vele zeeleven dat we zien. Honderden Portugese oorlogsschepen zeilen voorbij. En hoe dichter we bij de Azoren komen, hoe meer dolfijnen en zeevogels we zien.
Niet alleen dieren maar ook veel tekens van menselijk leven krijgen we: vrachtschepen en andere zeilboten zien we op de AIS. We zien zelfs het klassieke tallship Amerigo Vespucci vol zeil voorbij komen.
 |
| Een van de vele duizenden portugese oorlogsschepen die we voorbij zien komen. |
 |
| Land in zicht! |
 |
| En dan zijn we er bijna. Flores ziet er vanaf het water prachtig uit. We kunnen niet wachten om het eiland te gaan verkennen. |
En dieptepunten? We baalden wel van de klapperende zeilen als er weinig wind was. Maar ach, als dat alles is.
Jeetje, Jouke en Pleuni,
BeantwoordenVerwijderenWeer zo spannend om te lezen. Maar ook heel gaaf om te lezen! Mooi verhaal, weer. Geniet!!! Anneke
Jongens wat een indrukwekkend verhaal weer
BeantwoordenVerwijderenSpannend!!!!
BeantwoordenVerwijderen