 |
| Opgepropt op de achterbank van de taxi naar het strand. Naast Jouke zit nog een passagier en voorin nog twee op de bijrijdersstoel. |
Aankomst in Rabat
We begonnen in Rabat, deze hoofdstad heeft een gloednieuwe marina aan de rivier de Bouregreg. Koning Hassan VI heeft hier een bescheiden motorboot heeft liggen. Waar hij naar verluidt graag mee gaat vissen.
Elk jacht dat hier arriveert om de rivier op te varen, wordt begeleid door een loods omdat er een levensgevaarlijke deining kan zijn. De loods stond bij ons al klaar voordat we 'm opgepiept hadden. Eenmaal op de rivier waanden we ons meteen in een andere wereld. De prachtige kasbah van Rabat aan de rechterhand en links de zanderige stranden van de stad Sale terwijl op de rivier jongens doken en blauwe houten vissersbootjes voeren. Vlak voor de haven werd geoefend voor de jetski-wedstrijd van die avond, de loods gidste ons door de gekleurde ballen door terwijl de skiërs even stopten. We voelden ons zo welkom geheten in dit land, iedereen langs de kant zwaaide naar die twee gekkies die aan kwamen varen vanuit Nederland.
Voordat we aan konden leggen in de haven werden we eerst naar de douane gebracht. Vervolgens klaarden we in. Een procedure die een uur duurde.
 |
| Achter de loods aan op weg naar de marina. |
 |
| 'Kijk, hier voeren we gisteren!'. |
 |
| Met de taxi naar de overkant van de rivier de Bouregreg. |
 |
| Jouke en ik pakken de trein naar Fes. |
 |
| De sfeervolle medina in Fes. Waar het best mogelijk is je weg te vinden zonder guide. |
 |
| Voor de deur van onze airbnb in Fes, check die oude muren. |
Cruisen langs de Marokkaanse kust
Na vijf dagen kregen we bezoek uit Nederland. Onze vriend Dennis kwam om met ons langs de Marokkaanse kust te cruisen. Met hem hebben we een onvergetelijke tocht gemaakt van Rabat naar de vissersplaatsen El Jadeeda en vervolgens Safi van waaruit we nog naar Marrakech zijn gegaan. El Jadeeda en Safi bleken twee havens die veel minder makkelijk doch wel veel avontuurlijker zijn dan de marina van Rabat. Als enige plezierboot in deze twee havens heeft het ons veel moeite en tijd gekost om de procedures en de officials te begrijpen, desalniettemin zijn we blij dat we ook deze minder toegankelijke maar erg bijzondere plekken hebben aangedaan.
 |
| Dennis is aangekomen. Dat vieren we in café 'Marco born in Malaga in 1978'. |
 |
| Aan de wachtsteiger tijdens het uitklaren in Rabat. |
Als enige zeilboot in El Jadeeda
Vroeg in de ochtend, toen het nog donker was, kwamen we aan in de vissershaven van El Jadeeda.
Ik twijfelde of we wel naar deze haven moesten gaan: 'Op de digitale kaart staat ie niet eens. En ik zie geen enkele boot liggen op het scherm.' Toen ik 's nachts vissersboten zag varen die naar een andere haven terugvaarden, was ik er zeker van: deze haven bestaat helemaal niet. Jouke had een een goed idee: hij stelde voor onze onmisbare pilot te volgen. Hierin staat namelijk een twee paginalange beschrijving van de haven en de stad. 'Maar de pilot is ook al een paar jaar oud', wierp ik tegen. We besloten ernaartoe te varen en als er niets zou zijn verder te varen naar Jorf Lasfar, een grote industriele haven tien mijl zuidelijker.
Gelukkig, er bleek een haven te zijn. Voor het binnenvaren koersten we op het AIS-baken dat we op onze digitale kaart zagen. Uit de coordinaten die in de pilot stonden, bleek dit namelijk het einde van de pier oftewel de haveningang te zijn. Niet op de kaart aangegeven is een groene ton vlak voor deze pier. Wij zagen deze bijna aan voor de haveningang: hartstikke gevaarlijk want de ton moet rechts gehouden worden anders waren we zo op de stenen pier beland. In de pilot staat een detailkaart van de haven. De haven die vol ligt met open vissersboten waar de vissers met een man of drie mee de zee op gaan om vooral sardines te vangen heeft geen geschikte steiger voor ons. We gaan daarom voor anker.
's Ochtends roept de capitaine de port ons toe. Hij regelt een taxi, oftewel een vissersboot, voor ons om naar de kant te komen. Vervolgens gaan we langs de gendarmerie de l'immigration en douane. We zien drie verschillende kantoren en blijken zowel onze bootpapieren als onze paspoorten te moeten inleveren. Op de vraag wat de haven kost, volgt een vaag antwoord.
In El Jadeeda hebben we een geweldige tijd. Dennis heeft een Lonely Planet mee, die ons alle boeiende plekken van de onder Marokkanen bekende badplaats laat zien. We vinden zelfs een bar waar biertjes worden geschonken: bar Tit is een ruimte met afgeplakte ramen waar twee grote televisieschermen aan staan en elk een ander programma laat zien, intussen draait de juke box de door de enkel door mannen bevolkte bar gekozen raïnummers. We komen er graag.
Over muziek gesproken: in deze stad bleek een concert van het Orchestre Symphonique Royal te zijn, Beethoven in Marokko. Dat wilden we niet missen. Omdat we voor anker lagen in deze vissershaven, vroegen we elke keer een visser die voorbij voer ons mee te nemen naar de kant en andersom. Na ons concert en een bezoekje aan bar Tit dwaalden we langs de vissers. Ze waren net terug van de zee en heel druk bezig de vangst in kratten te doen en weg te voeren. Een uurtje later bood een boot ons een lift aan naar onze boot. Superaardig. Ik bleek er alleen niet zo op gekleed te zijn want de onderkant van mijn lange jurk zat onder de sardineschubben.
De vriendelijkheid en openheid van de vissers stond in contrast met die van de dienstdoende capitaine de port toen we wilden uitklaren: we moesten een nacht te veel betalen, hier was geen discussie over mogelijk, en hij liet ons onnodig lang wachten. 'In de volgende haven vragen we van tevoren goed hoeveel het kost', spraken we met elkaar af.
 |
| In het kamertje van de capitaine de port. Hierna volgden nog vele andere kamertjes. |
 |
| Dennis neemt een duik. Douchen blijkt in deze haven niet zo vanzelfsprekend te zijn. |
 |
| Verslagen na alle bureaucratische rompslomp. |
 |
| Prachtig uitzicht vanuit het Portugese fort in El Jadeeda. |
 |
| Toeristen in hetzelfde fort. |
 |
| Houten vissersboten worden gebouwd op de werf van El Jadeeda. |
 |
| De visser Driss (rechts) met links zijn zoon. Zij geven ons een toertje met hun boot. |
 |
| Het Orchestre Symphonique Royal. |
 |
| Driss helpt ons met het sjouwen van de dieseltanks. Een vergoeding neemt hij niet aan. |
Safi, bekend om haar aardewerk
Dat we hier weer nieuwe bizarre ervaringen zouden opdoen, wisten we zeker. We waren dan ook heel benieuwd wat ons in Safi te wachten stond. Een grote stad zo'n zeventig mijl ten zuiden van El Jadeeda. De makkelijk binnen te varen haven bestaat uit twee delen: een voor de honderden meterslange vrachtschepen en een voor de vissers. Wij werden gevraagd aan te leggen in de eerste. Naast een ooit uit Nederland afkomstige sleepboot van de firma Smit kregen we een plek waar de boot goed lag.
Toen we ook hier bij de verschillende instanties ons hadden gemeld en opnieuw onze reisdocumenten hadden ingeleverd, konden we de stad gaan verkennen. Een leuke stad met een overzichtelijke medina, lekkere restaurantjes, een paar duistere cafeetjes en vlakbij het indrukwekkende strand van Lalla Fatna.
Maar ook hier moesten we op onze hoede zijn. Safi staat bekend om haar keramiek. Voordat we het wisten, hadden we een zogenaamde guide die ons naar de 'pottery' leidde. Hadden we maar eerder de handige Universele reisgids voor moeilijke landen van Jelle Brandt Corstius erbij gepakt (met dank aan Eduard en Erik). Na de voor de hand liggende informatie over hoe van stenen klei en vervolgens kommetjes worden gemaakt belandden we in de winkel. Nou ja, de schaaltjes zijn wel handig om soep uit te eten.
Vanuit Safi hebben we een tocht met een taxi naar Marrakech gemaakt. In deze mooie stad logeerden we middenin de medina in een airbnb met zwembad(je). We ontdekten zowel de oude als de nieuwe stad en zijn verrast door de vele toeristen. 'Oh, hier zijn alle westerlingen.' Vanuit Marrakech ging Dennis terug naar Casablanca en gingen wij weer terug naar de boot om – zes stempels in ons paspoort rijker - de tocht naar de Canarische Eilanden te maken.
 |
| Ook Safi blijkt over een duister barretje te beschikken. |
 |
| Onze unieke ligplaats in Safi. De meeuwen hebben de sleepboot ondergepoept en vernielen onze windex... |
 |
| De taxi dropt ons hier voor het strand. Staat daar ons volgende vervoermiddel al klaar? |
 |
| We lopen vanaf het kruispunt naar de populaire surfspot Lalla Fatna. |
 |
| Na onze aankoop in de pottery wil de verkoper nog met ons op de foto... |
 |
| We nemen de taxi naar Marrakech. Wanneer er zes passagiers zich hebben aangemeld vertrekt de chauffeur (in het midden). |
 |
| Dansen in de bar in Marrakech. |
Wij zijn heel blij dat we dit prachtige land bezocht hebben. Soms leverden moeilijke of onduidelijke situaties ons wel veel stress op, maar we hadden deze situaties misschien ook niet willen missen.
Mocht je ook naar Marokkaanse steden willen varen die geen marina hebben, dan heb je misschien iets aan deze tips:
1. Zorg voor een aantal pakjes sigaretten. In onze pilot stond het al beschreven: met wat bakish worden zaken net iets sneller geregeld. Toen we wilden uitklaren in Safi bijvoorbeeld duurde het tientallen minuten voordat we onze paspoorten terug kregen. Totdat Jouke een pakje Marvels op tafel legde, toen hadden we ze zo terug. Een hoofdlampje of blikje bier werkt trouwens ook, is onze ervaring. Trouwens, niet elke official werkte zo hoor. Het viel ons op dat jongere mannen met een belangrijke functie correct en transparant te werk gingen. In sommige kantoren zagen we daarnaast oproepen hangen om curruptie meteen te melden.
2. Regel een watchman als je niet op je boot bent. De havenmeesters van El Jadeeda en Safi vertelden ons dat het niet de bedoeling is je boot te verlaten, een bemanningslid moet erop zitten om toezicht te houden. Overdag de boot verlaten bleek toch geen probleem. Maar toen we vanuit Safi drie dagen naar Marrakech gingen, hebben we een zogenaamde watchman geregeld. Een van de bewakers betaalden we twintig euro.
3. Zorg voor voldoende informatie. De pilot van dit gebied bleek voor ons onmisbaar: zonder dit boek hadden we wel de marina in Rabat kunnen bezoeken maar de andere twee plekken niet. Hier is verder namelijk geen informatie over te vinden, zelfs onze digitale kaart kon niet laten zien hoe de haven van El Jadeeda eruit ziet. Daarnaast de Lonely Planet als je het land gaat bezoeken. Zo kun je zelf bepalen wat je wil zien, waardoor je de gidsen die zich continu opdringen net iets makkelijker van je af kan schudden. Ook de eerdergenoemde gids van Brandt Corstius heeft ons veel geholpen.
 |
| Waar zijn we nu weer beland? |
Gaaf!!!!!
BeantwoordenVerwijderenWat super leuk om ook jullie belevenissen na Rabat te lezen! Klinkt tof en avontuurlijk! Gauw live bij n biertje op de Canaries? Wij zijn nu onderweg naar Tenerife (Santa Cruz). Leuk jullie weer te meeten, en wij hebben allebei t boek al uit, was heel leuk! :-)
BeantwoordenVerwijderenZie dat m'n naam niet zichtbaar is..; bij deze, team Freya! (Suzanne en Mark)
VerwijderenJaa dat lijkt ons heel gezellig. Wij zijn nu nog in Isla Graciosa en gaan hierna naar Arrecife. Daarna komen we ook naar Tenerife. Hopelijk zijn jullie er dan ook nog �� In de tussentijd lezen we snel het boek uit. Groetjes!
BeantwoordenVerwijderen