11

Over kreeften vangen en de villa van Ian Flemming binnensluipen. Oftewel, over alle stoere avonturen die we op Tobago beleven.


Op weg naar Ian Flemming.
Makkelijk wordt het ons niet gemaakt. Om naast de Man of War baai van Charlotteville ook in andere baaien van Tobago te kunnen ankeren, moeten we officieel toestemming krijgen. Deze bay hopping permit uitgegeven door de immigratiedienst hebben we nodig om in de noordelijke helft van het groene eiland te mogen liggen. Alleen de noorderlijke helft? Ja, om de andere kant te bezoeken moeten we eerst uitklaren, dan inklaren in Scarborough om vervolgens daar de andere permit aan te vragen. Te veel gedoe. We kiezen er dus voor om in het noorden te blijven. Een prachtig gebied waar we heel veel gave dingen beleven. In deze blog, met mooie foto's gemaakt door Joanne de Roos, vertel ik over de twee onontdekte baaien die wij verkennen. 
Man o' War bay.
Vanuit het huis waar ons bezoek logeert, kunnen we onze boot net zien liggen. 
Anse Bateaux
Vanwege het uitzicht op het mysterieuze Goat Island en daarachter het ooit door paradijsvogels bewoonde eilandje Little Tobago gaan we naar de baai Anse Bateaux. We zouden heel graag naar Goat Island willen, maar we lezen dat het eiland privebezit is. Aanleggen mag dus niet. Jammer, want het schijnt dat Ian Flemming in het enige huis dat het eiland telt zijn James Bond-boeken heeft geschreven...  
Maar beide geruchten blijken niet te kloppen. Het eiland is sinds een aantal jaar in handen van de overheid en dus gewoon toegankelijk. En Ian Flemming? Die heeft maar een week in het grote huis gebivakkeerd. 
Wij gooien de bijboot vol met snorkelspullen en gaan op ontdekkingsreis. Om het eiland heen zit namelijk veel koraal. Wanneer we op het eilandje aankomen, willen we eerst het grote, verlaten huis in. Voorzichtig lopen we door een stoffige gang die beschilderd is met exotische vogels. Vervolgens stappen we de ruimte in die ooit als keuken is gebruikt. De koelkast staat er nog. Net als opgedoken koraal dat als decoratie dient. 'Oh, dat vond men vroeger nog gewoon kunnen', zeggen we tegen elkaar. Naar boven durven we niet. Wie weet stort de vloer in.
De dag erna gaan we weer. Nu met de bemanning van twee Franse boten die in de baai Anse Bateaux bij ons zijn komen liggen. 's Ochtends gaan Jouke, Cyrille en Damian ieder met hun harpoen vissen schieten voor de barbecue. Om de buit 's middags op te eten op Goat Island. Pauline, Lucille en ik maken intussen salades. En na de lunch gaan de Fransen snorkelen, vanzelfsprekend met hun spear gun in de hand. Niet voor niets, want ze vangen een enorme kreeft, die we de volgende dag met z'n zessen opeten. Superlekker. Zo lekker dat ons volgende doel wordt om ook zelf een kreeft te vangen. 
Papegaaivis op de bbq. Erg Frans.  
Goat Island is de meest bijzondere plek waar we ooit gebarbecued hebben. 
Vanaf het terras kijken we naar Tobago. 
Goat Island, vanaf de andere kant. 







Pleuni gaat snorkelen.

Englishman Bay
En dit lukt in Englishman Bay. Een paradijselijke baai met niets behalve een parelwit strand en palmbomen ten westen van Charlotteville. Als partners in crime gaan we op zoek: wanneer ik de tentakels spot, duikt Jouke dieper om goed te kijken. 'Raak' zegt hij als hij boven komt. Hij duikt nog eens om te schieten. Onze eerste kreeft hangt aan de speer! Ik zwem als een speer naar de boot om water op te zetten. Al levend gooien we het beest in de pan. Vijf minuutjes koken. Daarna pellen we al het vlees uit de schild en poten om het vervolgens kort in boter te bakken. We hebben de smaak te pakken en vangen in totaal vijf kreeften op Tobago. 
Stiekem vinden we het wat spannend om als enige in deze baai te liggen. We vertrekken na een dag naar Castara Bay waar de eerder ontmoete Cyrille en Pauline ook liggen.
English Man Bay, een van de mooiste baaien van Tobago. 
Met de bijboot scheuren we door de baai op weg naar de beste snorkelplekken.
We schieten een Lion Fish, de stekels van deze exotische vis moet je niet aanraken. Je kan er heel erg ziek van worden. 
Wanneer een paar weken later ons bezoek (Joukes broers Rutger en Willem en hun vriendinnen Meike en Joanne) komt, kunnen we alle gave dingen nog eens doen. We gaan opnieuw een tour doen op Little Tobago, deze keer is deze nog beter dan de eerste keer. We gaan weer naar Englishman Bay, deze keer vangen we geen kreeft maar een prachtige en heerlijke Almaco Jack waar we met zijn zessen uitgebreid van kunnen eten. En omdat we geen kreeften vangen, kopen we enorme, levende joekels van een visser.  
Joehoe! Ons bezoek is er. Dat vieren we met een heerlijke lunch in Suckhole. 
Even chillen.
Beach boy Willem.
Rutger heeft zijn hengels meegenomen en vangt vis.
En met succes. Wat hij precies vangt, weten we niet. Maar goed te eten volgens een lokale visser. 
Rutger en Jouke gaan samen vanuit de dinghy vissen. Weer met succes. De gevangen crocodile needlefish is wat graterig doch smaakvol. 

Lekker op pad met visser Dexter aka 'Taffy'. Hier heeft Willem een prachtige rode snapper aan de haak. 

Strike a pose!! 
Big Willem. 


Op zoek naar de tropic bird.

Chillen op het strand van Pirate's Bay blijft de leukste bezigheid. Snorkelsets, hengeltje en beach ball mee.

Joanne haalt het kreeftenvlees uit de schild. Een lekker smerig klusje. 
De kreeften vlak nadat ze gekookt zijn.
Hoewel we nog nooit eerder zo dicht bij de natuur hebben geleefd en veel voor ons erg spannende dingen doen als met de harpoen jagen, leren we van onze Franse vrienden dat het nog veel avontuurlijker kan. Hebben wij een harpoen aan boord, zij hebben er drie. Gaan wij hiken via het gebaande pad, zij 'volgen hun neus' en maken zelf een nieuw pad. Doen wij de was met het zoete water uit onze kraan, zij doen hun was in de rivier op Englishman Bay. Gebruiken wij een emmer om door te spoelen als ons toilet niet meer goed pompt, zij vertellen vanwege hun kapotte wc: 'we shit like the fish'. Vragen wij een permit aan om te kunnen bay hoppen, zij wisten niet eens dat een dergelijke permit bestond. 

 Na zes weken een geweldige tijd op Tobago te hebben gehad, gaan we verder. Vanwege een kapotte stag, een vijftal strengen van een van de stagen is losgeraakt, varen we naar Grenada. Hier worden we snel en adequaat geholpen, zodat we weer verder kunnen om nieuwe plekken te ontdekken.  

zoalsdewindwaait

Op reis met een zeilboot.

11 opmerkingen:

  1. Joanne27 februari 2017 om 21:20

    Super blog Pleuni!
    GENIET op de Grenadines

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Anneke28 februari 2017 om 08:40

    Elke keer als ik jullie blog lees denk ik: wat doe ik hier? ;)
    Het is zo geweldig om jullie blog te lezen en de foto's te bekijken.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Unknown28 februari 2017 om 08:47

    Houd toch op! Zo kan die wel weer hè.
    Mijn vitamine D te kort tijdens deze grauwe dagen hier lijkt door jullie bericht weer op peil te komen. Jaaaaaaaaaaloerssssssss. 😉

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Janna Dolman28 februari 2017 om 09:54

    Ik lees deze blogs elke keer met veel plezier, erg leuk geschreven Pleuni! Ik wilde nu even laten weten dat ik zelde twee mensen (Willem & Joanne) zo blij en ontspannen terug heb zien komen van een vakantie, leuk om te lezen wat jullie hebben uitgespookt! Hele fijne tijd nog!!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. httpeter28 februari 2017 om 11:07

    Geweldig om te lezen Jouke! Groeten uit NL!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Anouk28 februari 2017 om 13:06

    Wij lezen met plezier mee omdat we over 5 maanden vertrekken. Hoe weten jullie welke vis je wel of niet kunt eten ( boek? Van anderen? .....)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Unknown28 februari 2017 om 19:40

    Jongens een fantastische blog! Wow!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Unknown1 maart 2017 om 22:35

    Mooiste blog tot nu toe ��

    Succes met de schade!!!! X willem

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Marije de Jong2 maart 2017 om 20:38

    Super!!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Unknown4 maart 2017 om 14:48

    Heerlijk blog weer Pleunsel! Hoest nu met de boot? marl.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Simon5 maart 2017 om 11:24

    Goed verhaal!

    BeantwoordenVerwijderen