Inslaan in Martinique
'Waar hebben we jullie eigenlijk voor het laatst gezien?' vraagt Herbert die avond in Saint Martin. Herbert en Tineke zullen met hun mooie Zahree nog een jaar of zeven rondvaren, ze weten het nog niet precies: 'zo lang we het leuk vinden'.
We komen erachter dat het Martinique was. In Le Marin passeerden onze boten elkaar. Wij zijn enkel naar Martinique gegaan om dingen te kopen. Ten eerste om lekker en gezond en goedkoop eten in te slaan. De Leaderprice in Le Marin heeft zelfs een eigen steiger voor de bijboten. Whaaa, wat keken we onze ogen uit. Deze winkel heeft echt alles. En de prijs staat er gewoon bij. We voeren wel drie keer op en neer om onze boot vol te laden met verse groenten en vers fruit, stokbroden, Franse kaasjes en gedroogde worsten. Ten tweede konden we hier ook goed spulletjes voor de boot kopen. Zoals een nieuwe hengel, een router voor de satelliettelefoon zodat we weerberichten kunnen ophalen en een pilot voor de Bovenwindse Eilanden. En als laatste waren we hier om de diesel- en watertank bij te vullen.
Toen wij na een week alles hadden gedaan wat we moesten doen, waren we klaar voor en verlangden we erg naar onbewoonde eilandjes.
 |
| En we spelen heel veel potjes trik-trak. Een soort backgammon. |
Het Grevelingenmeer in Guadeloupe
We varen vanaf Martinique 's nachts door langs Dominica om 's ochtends aan te komen in Des Saintes. Een eilandengroepje dat ten zuiden van Guadeloupe ligt en onder Guadeloupe valt. We zijn meteen fan. Des Saintes doen ons denken aan het Grevelingenmeer in Zeeland waar we vorige zomer een geweldige tijd hebben gehad. Maar iets anders: nu met tropisch weer, helder water en bbq's die al klaar staan. Wanneer we een meerboei te pakken hebben bij het leukste eilandje, we moeten hier heel vroeg vanaf een ander eilandje van vertrekken want in de middag is alles bezet, vinden we dat we het zo goed voor elkaar hebben. Helemaal als een dag later Michel, Marije, Jasper en Julian van de Tsuru naast ons komen liggen. 'Jaa, Des Saintes vonden we zo relaxed. Vooral omdat we daar op het enkel door geiten en kippen bewoonde eilandje zo goed konden barbecuen,' vertel ik die avond op het strandje aan Bas van de Agaath die we in Tobago voor het laatst hebben gezien.
Hij, Donatien en hun zoontje Melle varen in een ruime Contest. Ze zijn in Saint Martin omdat ze helaas nieuwe zeilen nodig hebben. Tijdens het orkaanseizoen zullen ze waarschijnlijk in Curacao liggen om daarna naar de prachtige San Blaseilanden in Panama te gaan. 'Deshaies vonden wij juist zo leuk, zo'n mooi plaatsje. Daar zijn we wel even blijven hangen,' vertelt Bas. Na Des Saintes zijn wij achter de Tsuru aan ook naar Deshaies gegaan maar wij vertrokken daar snel weer. Bewolkt, veel wind, weinig te zien tijdens het snorkelen. Na twee dagen gingen we toen verder naar Antigua.
 |
| De Tsuru ligt naast ons in Des Saintes. De boot is een Dufour 36, een ideale vertrekkersboot. |
 |
| Hee malloot... |
We voeren net de baai van Deshaies uit en de hengel begon al te ratelen. Het was nog vroeg in de ochtend, half vijf, en hartstikke donker. Een prachtige amber jack zat aan de hengel. Tsja, vanwege het risico op cigatuera gooiden we de vis weer terug. Sommig koraal in dit gebied sommige gebieden blijkt gif te bevatten. Rifvisjes eten dit koraal, grotere vissen die weer deze vissen eten krijgen zo ook het gif binnen, en als wij weer die vissen eten kunnen we ernstig ziek worden. Jammer, want alle vissen die we tijdens deze tocht vangen zijn eters van rifvissen. De twee jacks en de twee barracuda's worden daarom weer teruggezet in het water.
We blijken niet de enigen te zijn die geen eetbare vissen vangen. 'We vangen alleen die grote rot barracuda's', vertelt Tineke op het strand in Saint Martin. 'Laatst zelfs een van anderhalve meter. Het was een heel gedoe om 'm weer terug te gooien.'
In Antigua klaren we in in Jolly Harbour, daar vullen we onze voedselvoorraad aan om zo snel mogelijk verder te gaan naar de mooiste plekjes van dit Engelstalige eiland. In het noorden ligt Great Bird Island, een te gek eilandje waar we bijna een week voor anker liggen. Dit onbewoonde eilandje heeft alles: twee strandjes, een gave wandeltocht langs blowholes, palmbomen, picknicktafels, weer een barbecue en haaien die eromheen zwemmen. Elke dag gaan we aan het eind van de middag het eilandje op. De Tsuru komt ook naar deze fantastische plek. 'Zij vonden het zelfs de mooiste plek van de Caraiben', vertelt Bas op de borrel. 'Ja, dat vonden wij misschien ook wel. We hebben het er zo leuk gehad. Behalve toen een haai kwam snuffelen aan Joukes been, toen durfden we even niet meer te snorkelen.'
 |
| Na Jolly Harbour varen we naar Deep Bay in Antigua. Hier staan nog veel resten van Fort Barrington. |
 |
| Vanaf het fort hebben we een geweldig uitzicht over de baai. In de baai ligt een wrak dat vanaf hier goed te zien is. |
 |
| Na Deep Bay gaan we naar het charmante en rommelige dorpje Parham. Hier vinden we met de bijboot een doorgang door de mangrovebossen. |
 |
| Een graf in Parham dat versierd is met conch shells. |
 |
| Het prachtige Great Bird Island. Hier wemelt het van de leguanen en zien we geregeld tropic birds overvliegen. |
 |
| Ook schijnen er zeldzame slangen op het eilandje voor te komen. Helaas zijn wij ze niet tegengekomen. |
 |
| Onze boot kunnen we nog net zien liggen vanaf het hoogste puntje van het eiland. |
 |
| Barracuda's, roggen en zelfs haaien zien we langs zwemmen wanneer de avond invalt. |
 |
| 's Ochtends marineert Jouke de kippenvleugels in sojasaus, kipseasoning, knoflook en olijfolie. Aan het eind van de dag op de barbecue, zo lekker. |
Leguanen eten op Barbuda
Het vlakke eiland Barbuda vormt samen met Antigua een land. Barbuda staat bekend om haar prachtige stranden met zijdezacht zand. Haar enige exportproduct. 'Daar zou ik nog wel naar terug willen', vertelt Bas. Donatien vertelt later dat zij toen ze er waren niet aan land konden komen omdat de deining te hevig was.
Wij vonden Barbuda heel mooi maar we hoeven er niet naar terug. 'Sommige plekken zijn mooier vanaf het land en andere plekken zijn mooier vanaf het water. Dit eiland hoort tot de laatste soort,' legde Jouke me uit toen we er waren. Op het mooiste strand dat we ooit gezien hebben, is het heel heet maar geen schaduw te bekennen. De plekken met palmbomen behoren tot resorts waar wij niet mogen komen. We gaan stiekem toch een kijkje nemen in het vervallen resort dat nog steeds in bezit is van Robert de Niro waar we een leeg zwembad vinden en een verlaten tennisbaan. De bewakers die er wel nog rondlopen, sturen ons weg.
Wat doen we er wel? Samen met de jongens van de Tsuru bouwen we prachtige zandkastelen, we kopen kokosnoten en we bezoeken het enige dorpje op het eiland. Wanneer Jouke bij een lokale eettent in de rij aansluit voor een mee te nemen lunch vraagt hij wat voor vlees er in het gerecht zit. 'Rabbit', zegt de kok. Jouke kijkt hem vragend aan. Konijnen zouden nooit kunnen overleven in dit klimaat. Snel zegt de verkoper dat het pork is. Dan fluistert iemand in Joukes oor: 'Iguana'. Het gerecht met leguaan, rijst en bonen blijkt meer dan verrukkelijk te smaken.
 |
| Dertig meter sjouwen we de bijboot dwars over het strand. Dan komen we aan bij het meer erachter om naar het dorp te varen. |
 |
| Die kleur van dat water. |
 |
| De landing met de bijboot bleek nog best lastig op Barbuda. De golven breken vlak voor het strand. Daar willen we niet in terecht komen. |
Aan een kapotte meerboei in Saba
'Het zag er indrukwekkend uit toen we wegvoeren van Saba en we jullie boot daar nog als enige zagen liggen', vertelt Marije van de Tsuru. Sinds Guadeloupe voeren we heel gezellig met de Tsuru op maar na de eerste dag op Saba scheidden onze wegen: zij gingen naar de British Virgin Islands en wij bleven op Saba. Wij liggen in Saba aan een meerboei, we vinden het er namelijk te diep om te ankeren. Voordat we aan land willen gaan, gaat Jouke nog even snorkelen. Het water hier is weer zo helder. Hij kan dus meteen de meerboei controleren. Wat blijkt... de ketting zweeft in het water. Onze meerboei en dus ook onze boot zitten helemaal niet vast aan de bodem. We zoeken snel een nieuwe meerboei op die wel vastzit en hangen de kapotte aan onze boot. We zijn erg verontwaardigd dat de meerboei los zat. Al twee boten zijn namelijk in de afgelopen maanden door een losgeraakte meerboei op de klippen gelopen.
Wanneer we zeker weten dat we vast liggen, durven we het eiland te gaan verkennen. We vinden het hier geweldig leuk. Zo mooi groen, heel relaxte mensen die ons graag een lift geven naar een van de vier dorpen en genoeg mogelijkheden om onze benen te strekken. Het eiland blijkt meer dan vijftig wandelpaden te hebben. Op de laatste dag dat we er zijn, spreken we af met Rhiannon en Johan. Vrienden van mijn vriendin Marl die hier al meer dan vier jaar wonen. Ze nemen ons een hele dag mee op pad en vertellen enthousiast over het wonen op het eiland. Zo enthousiast dat we even overwegen er ook te gaan wonen. 'Er is nog een vacature voor een ict-er. En misschien ook voor een docent Nederlands...'. Jouke maakt een foto van de vacaturetekst en we besluiten er nog over na te denken.
'Ja? Is Saba echt de moeite waard?' wordt ons op het strand in Saint Martin gevraagd. Door de spookverhalen over de losse meerboeien durft niemand er te komen. We raden onze medezeilers die nog langer in de Carieb blijven zeker aan om de Unspoiled Queen te bezoeken.
 |
| Jouke snorkelt in Saba om de meerboei te controleren... |
 |
| Het water vinden we hier zo mooi donkerblauw en opvallend helder. Niet verrassend dus dat veel mensen hier komen om te duiken. |
 |
| Saba's gehele kustlijn bestaat uit hoge rotswanden. |
 |
| De kapotte meerboei hebben we in de bijboot gelegd om weg te brengen naar de kustwacht. Op de achtergrond zie je een van de twee gestrande boten. |
 |
| Om aan land te komen, lopen we elke dag The Ladder op. Een trap die bestaat uit zo'n 500 treden. Tot niet zo lang geleden de enige manier om aan land te komen. |
 |
| Rhiannon en Johan wonen met hun leuke tweeling in een prachtig huis in Windward. Alle huizen op het eiland hebben rode daken. |
 |
| Uitzicht op een van de vier dorpen die het eiland telt. |
 |
| Johan geeft ons een geweldige tour over het eiland. Ook op Saba zijn verlaten resorts te vinden. |
 |
| 's Ochtends ziet het water er zo vredig uit. Maar als we 's nachts met het duiklampje kijken, blijken er minstens vijftig haaien rondom onze boot te zwemmen. |
Klaverjassen op Sint Maarten
'En hoe was het met je ouders?' vraagt Karina. Toen Joukes ouders op 16 april op Sint Maarten aankwamen, lagen zij en Gerard met hun boot K'dans twee weken naast ons. We spreken elkaar nu pas omdat zij toen ook bezoek hadden. Jouke vertelt hoe enorm gezellig het was met Anneke en Murk. Toen ze 28 april terugvlogen, waren we wat ontdaan. We dachten van tevoren dat Sint Maarten niet zo veel te bieden had. Maar met z'n vieren hebben we een enorm leuke tijd gehad. We hebben prachtige stranden bezocht, genoten van hun fijne appartement (en douche :) ), veel geklaverjast en natuurlijk zo vaak mogelijk gebarbecued. 'Jullie hebben ook nog een dagje gezeild, zag ik op de AIS,' zegt Gerard. 'Ja, klopt. Naar Tintamarre, een leuk eilandje dat hoort bij het Franse deel van het eiland.'
Als Joukes ouders vertrokken zijn, weten we dat we bijna aan het eind zijn gekomen van ons Caribische deel van de reis.
 |
| Na Saba liggen we in de Great Bay van Sint Maarten. Vlakbij de pier waar de cruiseboten liggen. Het valt ons op hoe leuk deze toeristen het lijken te hebben. Leana, zullen we ook een keer gaan? |
 |
| Free shots for topless @ kontikibar |
 |
| Vlak voordat Joukes ouders kwamen, hebben we een bezoek gebracht aan de kapper. |
 |
| We zeilen met halve wind naar Tintamarre. |
 |
| Voordat we vertrokken, hebben Anneke en Murk touwtjes aan hun zonnebril gemaakt. Daarna konden we meteen gaan. |
 |
| Lekker zwemmen bij Tintamarre. |
 |
| In Grand Case eten we lobster, zo heerlijk zo kunnen alleen de Fransen het klaarmaken. |
Wachten op een window in Saint Martin
De zuidelijke helft van het eiland is Nederlands en de noordelijke kant is Frans en heet Saint Martin. We varen op 29 april van de Nederlandse kant naar de Marigot Bay aan de Franse kant. Hier liggen veel bekende medezeilers en zitten we dichterbij de watersportwinkels en de supermarkt. De plek om de oversteek terug voor te bereiden.
'Morgen vertrekt de Grutte Grize al. Weten jullie wanneer jullie gaan?', vraagt Jan van de Livingstone. Wij hebben nog wat klussen te doen voordat we gaan, en hopen dan het volgende weather window te kunnen pakken. 'Jullie moeten gewoon ook morgen gaan', zegt Peter van de Enjoyster die de volgende dag vertrekt. We raken wat in de war. Mentaal zijn we wel klaar voor de tocht naar de Azoren, maar redden we het om onze klussenlijst zo snel af te ronden? 'Anders moet je straks wel weken wachten'. Marije heeft een goed idee: elke dag komen we samen om het weer te bestuderen. 'Wij moeten ook nog het een en ander voorbereiden dus dan kunnen we samen besluiten wanneer we gaan', zegt ze.
Intussen zijn we al vier weervergaderingen verder. Zoals het er nu naar uitziet, zouden we over een dag of vijf kunnen gaan. Dus zaterdag 13 mei of zondag 14 mei. Dan zijn alle windstiltes weg. In de tussentijd genieten we van onze laatste dagen in the tropics met Franse kaasjes, roggen onder de boot en 31 graden.
 |
| De voorbereidingen voor de tocht van 2200 mijl naar de Azoren zijn gestart. |
Weer een mooie blog. Die reis naar de Azoren wordt vast top, jullie zelf even goed vasthouden en alles tot je door laten dringen, het is een fantastische ervaring die altijd zal bijblijven......
BeantwoordenVerwijderenIk zie dat jullie een cobb bij hebben? Is dat handig/ brandstof goed te vinden daar? Of niet voor herhaling vatbaar/ beter een gewone bbq? Groetjes van een heel bijna vertrekker ( sy Tijd)
BeantwoordenVerwijderenJa Cobb bevalt zeker goed. Brandstof is goed te verkrijgen. Groet
VerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenVeilige tocht terug richting Europa! Hx
BeantwoordenVerwijderenDeze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenGrrr weer zo'n naar verhaal. Blij dat jullie gauw terugkomen, dit is toch niet vol te houden vanaf de bank thuis! Good winds and small waves, goeie reis!
BeantwoordenVerwijderenNiet te lang in Nederland werken. We wachten op jullie in de Carieb. Tot over een paar jaartjes?
BeantwoordenVerwijderenDe Livingstones
ja, let's go! had het weekend van 6 oktober al geprikt voor ons drieën, met Marij erbij :-)
BeantwoordenVerwijderen